Մի որբ երեխա՝ ցնցոտիներ հագած` կուչ էր եկել հարուստ տների պատերի տակ: Մեջքը հենել էր մի հարուստ տան պատին և մեկնել էր ձեռքը դեպի մարդիկ: Նոր էր բացվել գարունը, մոտակա սարերը կանաչին էին տալիս, և գարնան անուշ արևը բարի աչքերով էր նայում ամենքին: Մայթերով անցուդարձ էին անում մարդիկ, և ոչ մի մարդ չէր նայում, չէր ուզում նայել խեղճ ու որբ երեխային: Երբ արևը կամաց-կամաց թեքվում էր մոտավոր կանաչ սարերի հետևը, սկսեց փչել մի ցուրտ քամի, և երեխան դողում էր՝ խե՜ղճ ու անտուն:

-Ախ, կարմիր արև, բարի՜ արև, դու էիր միայն ինձ տաքացնում, հիմա ո՞ւր ես գնում, թողնում ես ինձ մենակ՝ այս ցրտին ու խավարին. ես մայր չունեմ. ես տուն չունեմ, ու՞ր գնամ, ու՞մ մոտ գնամ… Վեր առ, տար ինձ քեզ հետ, անու՜շ արև…

Լալիս էր երեխան լուռ ու մունջ, և արցունքները գլոր-գլոր սահում էին նրա գունատ երեսից: Իսկ մարդիկ տուն էին դառնում, և ոչ ոք չէր լսում ու տեսնում նրան, ոչ ոք չէր ուզում լսել ու տեսնել նրան…

Արևը սահեց անցավ սարի մյուս կողմը և էլ չերևաց:

-Բարի՜ արև, ես գիտեմ, դու գնացիր քո մոր մոտ… Ես գիտեմ, ձեր տունը ա՜յս սարի հետևն է, ես կգամ, կգամ քեզ մոտ, հիմա, հիմա…

Եվ խեղճ երեխան դողալով՝ հարուստ տների պատերը բռնելով, գնա՜ց, գնա՜ց, քաղաքից դուրս ելավ: Հասավ մոտավոր սարին. դժվար էր վերելքը, քարեր ու քարեր, ոտքը դիպչում էր քարերին, խիստ ցավում. բայց նա ուշադրություն չդարձնելով բարձրանում էր անընդհատ:

Մութն իջավ և կանաչ սարը սևերով ծածկվեց: Սարի գլխին փայլփլում էին աստղերը՝ կանչող, գուրգուրող ճրագների պես: Փչում էր սառը, խիստ քամին, որ ձորերի մեջ ու քարափների գլխին վայում էր. երբեմն թռչում էին սև գիշերահավերը, որոնք որսի էին դուրս եկել: Երեխան անվախ ու հաստատուն քայլերով գնում էր վերև, բա՜րձր, միշտ բա՜րձր. և հանկարծ լսեց շների հաչոց, մի քիչ հետո էլ լսեց մի ձայն խավարի միջից.

-Ո՞վ ես, ու՞ր ես գնում:

-Ճամփորդ տղա եմ, արևի մոտ եմ գնում, ասա, ո՞ւր է արևի տունը, հեռու՞ է, թե՞ մոտիկ:

Ճրագը ձեռքին մոտ եկավ մի մարդ և քնքուշ ձայնով ասաց.

-Դու հոգնած կլինես, քաղցած ու ծարավ, գնանք ինձ մոտ: Ի՜նչ անգութ են քո հայրն ու մայրը, որ այս մթանը քեզ ցրտի ու քամու բերանն են ձգել:

-Ես հայր ու մայր չունեմ, ես որբ եմ ու անտեր…

-Գնանք, տղաս, գնանք ինձ մոտ, – ասաց բարի անծանոթը և երեխայի ձեռքից բռնելով՝ տուն տարավ:

Նրա տունը մի խեղճ խրճիթ էր. օջախի շուրջը նստած էին բարի մարդու կինն ու երեխք փոքր երեխաները: Նրա խրճիթին կից մի մեծ բակում որոճում էին ոչխարները: Նա հովիվ էր, սարի հովիվ:

-Սիրելի երեխաներս, ձեզ եղբայր եմ բերել, թող չլինեք երեք եղբայր, լինեք չորս: Երեքին հաց տվող ձեռքը չորսին էլ կտա: Սիրեցեք իրար. եկեք համբուրեցեք ձեր նոր եղբորը:

Ամենից առաջ հովվի կինը գրկեց երեխային և մոր պես ջերմ-ջերմ համբուրեց. հետո երեխաները եկան և եղբոր պես համբուրեցին նրան: Երեխան ուրախությունից լաց էր լինում և նորից լալիս: Հետո սեղան նստեցին` ուրախ, զվարթ: Մայրը նրանց համար անկողին շինեց և ամենքին քնեցրեց իր կողքին: Երեխան շա՜տ էր հոգնած. իսկույն աչքերը փակեց ու անո՜ւշ-անո՜ւշ քնեց:

Երազի մեջ ուրախ ժպտում էր երեխան, ասես ինքն արևի մոտ է արդեն, գրկել է նրան ամուր ու պառկել է նրա գրկում տաք ու երջանիկ: Մեկ էլ սրտի հրճվանքից վեր թռավ և տեսավ, որ արևի փոխարեն գրկել է իր նոր եղբայրներին և ամուր բռնել է մոր ձեռքը: Եվ նա տեսավ, որ արևը հենց այս տան մեջ է, որ ինքը հենց արևի գրկում է…

Առաչադրանքներ`

1. Պատմվածքի համար նոր ավարտ հորինի’ր։

Երեխան բարձրանում էր առանց դադարի, նա զգում էր որ վերևը նրան սպասում էին…, բարձրանալիս նա տեսնում է իր Մայրիկին և հայրիկին, որոնք տարան նրան իրենց մոտ…, ցավոք սրտի դա ընդամենը երազ էր: Երեխան վաղուց ցրտից և ցավից մահացել էր և նա իր կյանքի վերջին երազներ տեսնում, իսկույն մտածելով որ դա իրականություն է… :

2. Բնութագրի’ր հերոսներին։

Երեխան Որբ եր ու անտուն,
Հովիվը և նրա երեխաները կնոջ հետ շատ բարեսիրտ մարդիկ են,
Իսկ մնացածը ապուշ էին որ չուզեցան խեղճ երեխային վերցնել:

3.Պատմվածքից առանձնացրո՛ւ քեզ համար ամենից հուզիչ հատվածը և հիմնավորի՛ր։

Արևը սահեց անցավ սարի մյուս կողմը և էլ չերևաց:

-Բարի՜ արև, ես գիտեմ, դու գնացիր քո մոր մոտ… Ես գիտեմ, ձեր տունը ա՜յս սարի հետևն է, ես կգամ, կգամ քեզ մոտ, հիմա, հիմա…

Եվ խեղճ երեխան դողալով՝ հարուստ տների պատերը բռնելով, գնա՜ց, գնա՜ց, քաղաքից դուրս ելավ:

4.Շարունակի’ր միտքը`«Եթե հանդիպեի տղային»:

5. Բացատրի՛ր ստեղծագործության վերնագիրը:

Իմ կարծիքով  շատ ճիշտ վերնագիր է, Արևը դա նրա նոր ընտանիքն է, իսկ նա նրա մոտ է, դրա համար վերնագիրը “Արևվի մոտ” է:

693. Կառուցե՛ք կոորդինատների ուղղանկյուն համակարգ և նշե՛ք
հետևյալ կետերը՝
A (+3, +4)
B (–2, +1)
C (–3, –4)
D(0, +1)
E (–5, +3)
F (+3, –5)
G (+1, 0)
M (+6, +4)
N (–2, –4)
K (–1, –3)

694. Կառուցե՛ք կոորդինատների ուղղանկյուն համակարգ և
հարթության վրա նշե՛ք հետևյալ կետերը.
ա) (–2, –4), դ) (+1, –2), է) (+3, –3),
բ) (0, +3), ե) (+5, –5), ը) (–2, –6),
գ) (–1, 0), զ) (+4, –4), թ) (–5, +4)։

697. Գրե՛ք կետերի կոորդինատները (տե՛ս նկ. 77)։

698. Կոորդինատային հարթության ո՞ր քառորդում են գտնվում հետևյալ
կետերը.
ա) (–7, +2)- 2
գ) (–3, –5) — 3
ե) (+10, 0) — 1-4
է) (+4, –2)- 4
բ) (+3, +1)- 1
դ) (–15, +6)- 2
զ) (0, –30)- 3-4
ը) (+3, –7)- 4

699. Կոորդինատային հարթության վրա կառուցե՛ք AB հատվածը, որի
ծայրակետերն են.

ա) A (+2, –1), B (+3, –2)

դ) A (–1, +1), B (0, 0)

բ) A (+3, +2), B (+2, +1)

ե) A (0, +1), B (+1, 0)

գ) A (+4, +1), B (0, –2)

զ) A (+4, –4), B (+3, –3)